هر روز باید در مقابل گزینه‌های متفاوت فرا رویمان یکی را انتخاب کنیم:
این خیابان ما را به مقصد می‌رساند یا آن خیابان؟ از این مکان خرید کنیم که در آن اجناس ارزان ترند یا از آن مکان که به ما نزدیکتر است؟ این کتاب را بخریم یا آن مجله را؟ این کانال را ببینیم یا آن یکی؟
در خانه غذا بخوریم یا در بیرون از آن؟ در جواب اهانت آمیز فلانی برخوردی احساسی نماییم یا عقلانی؟ یک لقمه بیشتر بخوریم یا از حد تندرستی نگذریم؟ و بسیاری موارد دیگر.
وقتی به گذشته می‌اندیشیم در می‌یابیم که همیشه انتخاب‌های مناسب تری نیز وجود داشته‌اند، و امیدوار می‌شویم که در آینده در شرایط یکسان، بتوانیم بهتر بیندیشیم و بگزینیم.
اما جاهایی نیز وجود دارد که حق انتخاب از ما گرفته شده است و بنظر می‌رسد لااقل امروز شانسی در برخورداری از گزینهٔ مناسب را در آنجا نداریم و باید منتظر روز بعد بنشینیم، روزی که بدست خودمان آنچه را که برایمان و برای فرزندانمان بهتر است را خواهیم ساخت.
پرسش اینست:
آیا پدر و مادر فعلی‌مان را گزینۀ مناسب و ایده ال برای خود می‌دانیم؟ - شکل و شمایل آنها، مال و منالشان، تحصیل و تربیتشان، فرهنگ و شعورشان - مسایلی که تغییر جزیی هر کدام می‌توانست زندگی بهتری را برایمان رقم بزند.
صرفنظر از دوست داشتنشان که پایبند عادت هاست، اگر این امکان را داشتیم که می‌توانستیم پدر یا مادر را خودمان انتخاب کنیم آیا به آنچه داریم، قناعت می کردیم؟
در آینده، انسان‌ها زیبا و سالم و استاندارد متولد می‌شوند، بچه‌ها در دست بهترین مربیان پرورش می‌یابند و گاه، اوقات خود را با پدر و مادرشان خواهند گذراند.
این خیابان ما را به مقصد می‌رساند یا آن خیابان؟ از این مکان خرید کنیم که در آن اجناس ارزان ترند یا از آن مکان که به ما نزدیکتر است؟ این کتاب را بخریم یا آن مجله را؟ این کانال را ببینیم یا آن یکی؟
در خانه غذا بخوریم یا در بیرون از آن؟ در جواب اهانت آمیز فلانی برخوردی احساسی نماییم یا عقلانی؟ یک لقمه بیشتر بخوریم یا از حد تندرستی نگذریم؟ و بسیاری موارد دیگر.
وقتی به گذشته می‌اندیشیم در می‌یابیم که همیشه انتخاب‌های مناسب تری نیز وجود داشته‌اند، و امیدوار می‌شویم که در آینده در شرایط یکسان، بتوانیم بهتر بیندیشیم و بگزینیم.
اما جاهایی نیز وجود دارد که حق انتخاب از ما گرفته شده است و بنظر می‌رسد لااقل امروز شانسی در برخورداری از گزینهٔ مناسب را در آنجا نداریم و باید منتظر روز بعد بنشینیم، روزی که بدست خودمان آنچه را که برایمان و برای فرزندانمان بهتر است را خواهیم ساخت.
پرسش اینست:
آیا پدر و مادر فعلی‌مان را گزینۀ مناسب و ایده ال برای خود می‌دانیم؟ - شکل و شمایل آنها، مال و منالشان، تحصیل و تربیتشان، فرهنگ و شعورشان - مسایلی که تغییر جزیی هر کدام می‌توانست زندگی بهتری را برایمان رقم بزند.
صرفنظر از دوست داشتنشان که پایبند عادت هاست، اگر این امکان را داشتیم که می‌توانستیم پدر یا مادر را خودمان انتخاب کنیم آیا به آنچه داریم، قناعت می کردیم؟
در آینده، انسان‌ها زیبا و سالم و استاندارد متولد می‌شوند، بچه‌ها در دست بهترین مربیان پرورش می‌یابند و گاه، اوقات خود را با پدر و مادرشان خواهند گذراند.
