شما نیز بارها شنیده‌اید که نتیجه یک تحقیق نشان داده که مثلا خوردن فلان چیز، موی سر را سیاه می‌کند یا مانع از سکته یا سرطان می‌شود و یا بوئیدن بهمان گل به بهبودی حافظه یاری می‌رساند؛ ما معتقدیم که اساسا نتایج هیچکدام از این تحقیقات قطعی و صد در صد نیست. در بهترین حالت تنی چند پژوهشگر، گروهی از مردم (و نه موش‌ها) را در استفاده از مواد مورد نظرشان تحت نظر می‌گیرند، اما چند نفر را و تحت چه شرایط و برای چه مدتی؟ یقینا جواب این نخواهد بود که: یک میلیون نفر، در طول صد سال و در شرایط عادی کار و زندگی و در موقعیت‌های جغرافیایی متفاوت.
از آنجاییکه مشت نمونه خروار نیست، نتیجه بدست آمده بر روی چند نفر در مدتی کوتاه و در شرایط خاص را به کل جامعه آدمی تعمیم دادن درست نمی‌نماید و نیز می‌دانیم افرادی که به عنوان موش‌های آزمایشگاهی ولو در شرایط معمولی زندگیشان مورد نظر گرفته شوند از آنجایی که می‌دانند در گروهی خاص قرار گرفته اند، عکس العمل‌های تا حدودی متفاوت از خود بروز می‌دهند که نباید به آن تعمیم داده شود.
فقط در آینده‌ای نه چندان دور که سیستم حیاتی و کنش و واکنش های هر فرد شبانه روز از طریق تلفن همراه متصل به او، با بانک اطلاعات در ارتباط است می‌توان به دستاوردهای پژوهشی قطعی رسید و همانطور که پیشتر گفتیم مرگ را نیز بزا نو در آورد.
از آنجاییکه مشت نمونه خروار نیست، نتیجه بدست آمده بر روی چند نفر در مدتی کوتاه و در شرایط خاص را به کل جامعه آدمی تعمیم دادن درست نمی‌نماید و نیز می‌دانیم افرادی که به عنوان موش‌های آزمایشگاهی ولو در شرایط معمولی زندگیشان مورد نظر گرفته شوند از آنجایی که می‌دانند در گروهی خاص قرار گرفته اند، عکس العمل‌های تا حدودی متفاوت از خود بروز می‌دهند که نباید به آن تعمیم داده شود.
فقط در آینده‌ای نه چندان دور که سیستم حیاتی و کنش و واکنش های هر فرد شبانه روز از طریق تلفن همراه متصل به او، با بانک اطلاعات در ارتباط است می‌توان به دستاوردهای پژوهشی قطعی رسید و همانطور که پیشتر گفتیم مرگ را نیز بزا نو در آورد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر